Het begin...

Hallo allemaal,

Dinsdag
Dinsdag was het dan zover. Op weg naar Suriname... Nog nooit zoveel Surinamers bij het inchecken om me heen gehad, laat staan allemaal in het vliegtuig. Wel weer apart. Onderweg een slapende Surinamer de hele vlucht naast me gehad dus dat was lekker rustig!! 1 min bij binnenkomst in vliegtuig viel hij in slaap en 1 uur voor aankomst werd hij wakker. Elk half uur kwam de stewardess vragen of ie al wakker was geweest en of ie nog wel leefde! Verder veel vriendelijke mensen die me al genoeg over het land kon vertellen. En zo gastvriendelijk als ze zijn bieden ze je allemaal slaapplaatsen aan. Bij het uitstappen voel je meteen de warme lucht je tegemoed komen en de luchtvochtigheid die in de lucht hangt.

Al snel stond ik buiten met mijn tas en stond Robbert al klaar met een chauffeur die ons naar Paramaribo bracht. Het was erg leuk om Robbert weer te zien! Lekker verblijven we de eerste 2 nachten in een hotelletje midden in het centrum. 's Avonds bij Dumpling (Voor Dick en Eline wel bekend)gegeten. Een simpel eettentje met lekker eten. Daarna heeft Robbert me een kleine rondleiding langs de Surinamerivier gegeven. Al snel werden 2 dingen me snel duidelijk.
Punt 1: het verkeer is hier echt dramatisch haha. De auto's rijden maar waar ze rijden willen. Als er iemand oversteekt geven ze sneller gas bij dan dat ze gas minderen. Zebrapaden hebben ze wel, maar volgensmij weten de Surinamers niet waar die voor dienen. Ze rijden links, maar toch rijden er auto's rond met het stuur links en rechts! Dus bij het oversteken handje vast en goed uitkijken!
Punt 2: Iedereen kent iedereen. Oftewel Robbert kent iedereen. Dus als je een rondje in Paramaribo loopt met Robbert dan wordt je aan de nodige mensen voorgesteld. Surinamers zijn wel echt heel vriendelijk en gastvrij.

Woensdag
De volgende dag eerst maar even uitgeslapen tot uurtje of 8. Ik ging ook pas rond 8 uur Nederlandse tijd slapen. Snappen jullie hem nog?? (5 uur tijdsverschil) Robbert had rond 12 uur een afspraak bij een gehandicapteninstelling en het had waarschijnlijk niet veel zin als ik mee zou gaan dus ben ik lekker alleen het centrum ingetrokken. Heerlijk om zo rond te lopen in een vreemde land. Het gekke is dat ik telkens Engels wil praten tegen de mensen terwijl ik gewoon Nederlands kan blijven praten.
Als je alleen loopt, spreken veel mensen je aan. Vooral als je als bakra (blanke) alleen over straat loopt. Het eerste wat ze vragen is of ik alleen in Suriname ben! Eerst ben ik naar Fort Zeelandia (Surinaams museum) geweest en vervolgens ben ik door de palmentuin gelopen. De Palmentuin is echt heerlijk om doorheen te lopen. Ik zou daar een hele dag met een boek kunnen vertoeven. Maar zo snel als de tijd ging, belde Robbert alweer dat hij op de weg terug was!
In Suriname is het vaak smiddags en savonds warm eten. Dus hebben we lekker smiddags aan de Suriname rivier gegeten.
Ook kon ik meteen ervaren dat het grote regenseizoen begonnen is!!! Even geschuild en bijgeslapen in ons hotelletje en zodadelijk is het alweer tijd om een hapje te eten.

Wat komt er nog?
Morgenmiddag om 2 uur ga ik met de moeder van Bart naar een weeshuis. Robbert heeft ook nog wat vergaderingen morgen en zal me bij het weeshuis waarschijnlijk weer treffen. Verder willen we morgen de stad paramaribo nog beter verkennen, gaan we naar SOGK (Stichting Ontspanningsoord voor Gehandicapten Kinderen) waar Robbert en Bart verblijven. En zal ik het zwembad vast en zeker wel uitproberen. 's Avonds gaan we met een groep Nederlandse stagiaires uiteten en dient het tegelijkertijd als afscheidsdiner voor de ouders van Bart die vrijdag naar Nederland vertrekken.

Vrijdag zullen Robbert en ik beginnen aan de eerste binnelandse trip (voor mij dan). Het zal een zware tocht worden, waarbij we per bus, korjaal (uitgeholde boomstam met buitenboord motor) en per voet de natuur intrekken. Met bergschoenen aan en een rugtas op je rug (dus de nieuwe rugtas komt goed van pas!) trekken we 4 dagen door de natuur. De derde dag zal het zwaarst zijn met de 17 km die we zullen aflopen. We zullen bosnegers en Brazilianen ontmoeten die daar o.a. goud aan het zoeken zijn. Bezoeken dorpje en goudzoekersplaats. Verder nemen we zelf alles in onze rugtassen mee, zelfs de hangmatten waar we elke nacht in zullen slapen. Ik zal na terugkomst van die tocht jullie meer erover vertellen!!

Ik zal het eerste verhaal maar eens gaan afronden...

Liefs Ilse
p.s.: Suus, superleuk boek!!!