Gorilla's in Bwindi NP

Zaterdag 11 augustus zijn we al om 6 uur 's ochtends klaar voor vertrek. We reizen die dag naar Kisoro. Dit ligt helemaal links onderin tegen de grens van Congo en Rwanda. Echter de dag gaat gepaard met veel wachten, waardoor we om 22.30 uur 's avonds pas aankomen. We vinden een leuk, fijn hostel en maken ons klaar voor de gorilla trekking in het Bwindi National Park. Maandag 13 augustus is het dan zover! We hebben via het Gorilla boeking bureau in Kisoro vervoer geregeld naar de ingang van het park. En ja 's ochtends om 6 uur staat er een taxi klaar. In de lonely planet staat toch duidelijk dat er een 4 wheel drive nodig is voor deze tocht naar de gate van het park, maar tsja we hebben geen keus en stappen in. De weg is smal en kronkelig en brengt ons hoger de bergen in. We kijken uit op een schitterend groot meer, waar we de dag ervoor nog een wandelsafari naar gemaakt hebben. Het wordt nog even spannend als we een helling met los zand niet opkomen. De inwoners van het nabij gelegen dorp worden geroepen en duwen onze auto en een busje met wel 4-wheel drive, maar die de berg ook niet opkomt, omhoog. Onderweg rennen kinderen naar de weg om ons te zien. Ze zwaaien en roepen 'Mzungu (blanke), how are you?' of 'give me money!' Deze zinnen horen we dagelijks, sowieso spreekt iedereen je aan als Mzungu. Soms ook oudere mensen die om geld vragen, maar de mensen zeggen vooral mzungu, how are you. Wat we telkens maar weer beantwoorden met fine. Als ik een kind vraag hoe het met ze gaat, begint ze te giechelen en zegt ook fine! Ze vinden het heerlijk om contact te hebben met blanke mensen.
Maar dan de gorilla's. Deze machtig, grote dieren konden we na 1,5 lopen al bewonderen. De groep die we mogen bewonderen bestaan uit 18 gorilla's, we zien er 16. Een vrouwtje zit met haar baby gorilla verder weg en kunnen we niet zien. Ongelofelijk hoe groot deze beesten zijn en helaas zijn er hiervan nog maar weinig in het wild te vinden op de wereld. Onze rugtassen moeten we 20 meter voor de gorilla's laten liggen en gepaard met een fototoestel mogen we 1 uur bij de gorilla's zijn. Om ons heen vele gorilla bewakers die ons en de gorilla's 'beschermen'. Toch is het beangstigend als een gorilla opstaat en 1 meter voor ons langs loopt. Wij houden onze adem in en de guide lacht en zegt: 'Stand still and just make pictures!' Ze eten de hele dag door, halen met 1 arm een hele boom naar beneden en eten de barst en de bananen op. Een ander klein gorilla aapje klimt in een boom. Een andere guide wenkt me en zegt dat ik naar hem toe mag komen, daar kan ik andere gorilla's zien en fotograferen. De 16 gorilla's zitten namelijk overal om ons heen! Dan komt een grote gorilla met grote stappen onze kant op en ik ga tegen de guide aanstaan en zeg tegen mezelf: just stand still en make pictures! Maar dan zegt de guide: 'Go back...slowly!' Een gave ervaring. De gorilla was zo dichtbij, kijk maar op de foto!
Na 1 uur verlaten we de gorilla's en komen we verschillende inwoners tegen die aan de rand van het park wonen. De gorilla's zijn maar enkele honderden meters van hun hutjes vandaan, toch ongelofelijk? Vandaar dat we de gorilla's al zo snel vonden. De gorilla's zaten net buiten het park en niet ver in het oerwoud.

Dinsdag 14 augustus leggen we dezelfde busreis af terug naar Entebbe. Dit keer vertrekken we om 5.30 uur en komen we om 18.00 uur aan. Een vlotte reis, waarbij je weer zoveel meemaakt. Tsja hoe zo'n busreis eruit ziet, is moeilijk te beschrijven. Echter....
Soms moet je onderweg naar de wc, maar ja..als we stoppen, WAAR kan je dan naar de wc en nog belangrijker WACHT de bus wel op je? Ik heb de conducteur gevonden van de bus en hij brengt met naar een wc. Het blije gevoel verdwijnt weer als ik zie in welke staat de wc is. Een gat vol met poep, alles vol met viezigheid en poep, maarja je moet wel. Bij terugkomst heeft Lies overgegeven, want ze had last van flinke buikkrampen. De eerste 3 uur was de weg niet anders dan zand, stenen en rotsen, vanaf nu wordt de weg beter en is de weg verhard. Gelukkig...en Lies voelt zich ook weer beter als ze heeft overgegeven! Bij elk stopmoment rennen er verkopers naar onze busramen om hun etenswaren, horloges, wat je ook maar kan bedenken aan ons te verkopen. Soms komen wat verkopers de bus in en rijden een stuk mee om hun etenswaren in de bus te verkopen. Het werkt, de mensen kopen ook echt. Handig want zo hoef je de bus niet uit en hoef je niet bang te zijn dat de bus zonder jou verder rijdt. 1 keer nemen we een vlees spies, deze blijkt heerlijk te smaken! We zitten als enige blanken in de grote touringcar bus en horen verschillende keren mzungu...ze praten over ons, maar we weten niet wat ze zeggen over ons. Hoe hobbelig de weg ook is, de kinderen en baby's in de bus hoor je niet. Ze zijn het waarschijnlijk gewend. Als je naar buiten kijkt, zie je alleen maar mooi groen landschap. We rijden telkens langs kleine dorpjes. Een dorpje bestaat uit 1 straat met wat houten huisjes, een houten barretje en een houten winkeltje. Een kindje houdt met een stok een band in beweging en rent op blote voeten over al het vuil op de weg. Als kinderen ons zien, zwaaien ze naar ons en wij zwaaien terug!

Momenteel zitten we in Entebbe weer bij te komen van de afgelopen dagen. Het weer is wisselvallig met af en toe regen, maar ook genoeg zon. Vandaag weer wat kleren met de hand gewassen en hopelijk zijn deze morgen weer droog, want dan reizen we naar Zanzibar, Tanzania. Dit keer geen vermoeiende busreis, maar met het vliegtuig!!!! Ik ben heeeeel benieuwd!

Tot in Zanzibar!
Ilse